Auxilium Christianorum, ora pro nobis! Wspomożenie wiernych, módl się za nami!
 |
| Auxilium Christianorum.(1732). Martin Engelbrecht (1684-1756) |
Wspomożenie wiernych, módl się za nami!
(1876)
Przed Swem Wniebowstąpieniem rzekł Chrystus: „Dana mi jest wszelka władza na, niebie i na ziemi".
Tak samo i Marya może powiedzieć na mocy przywileju Swego jako Matka Chrystusa.
W Jej dłonie złożył Chrystus zbawienie nasze, i losy Kościoła Swego na ziemi, Kościoła Wojującego.
Kościół ten nazywa się Wojującym, gdyż jako wojsko przeciw nieprzyjaciołom widomym i niewidomym walczy, gdyż jako łódka na pełnem morzu walczyć musi z nawałnicami, i niebezpieczeństwem uderzenia i rozbicia się o ukryte skały.
Kosciół ten jest jako pielgrzym, który na tym świecie jakby na wygnaniu do Ojczyzny Niebieskiej, walcząc z przeszkodami dąży.
Tego to Kościoła jesteśmy członkami, którzy wśród niebezpieczeństw, wśród krzyżów i przeciwieństw, wśród płaczu i prześladowania czekamy zwycięztwa ostatecznego śmiercią bogobojną.
W tej walce, w tym ucisku i utrapieniu dokąd nam się uciekać? w kim nadzieję pokładać jeśli nie w Najświętszej Maryi Pannie, która nas przybrała za syny Swoje, która nas do Siebie uciekających przyjąć i pomóc nam zawsze gotowa ?!
Czyliż bowiem może Matka zapomnieć na dzieci Swoje?! i nie zlitować się nad niemi?
Nie! nie może zapomnieć, i nigdy nie zapomniała, i dla tego słusznie wołamy do Niej:
2. Wspomożenie wiernych, módl się za nami!
Nie mało na to moglibyśmy przytoczyć dowodów.
Gdy heretycy Arianie wielce szkodzili Kościołowi Świętemu, pokazała się Marya Panna słudze Swemu, Grzegorzowi, którego nauczyła prawdy, i podała sposoby, jak miał pokonywać nieprzyjaciół Kościoła Bożego.
Tych św. Grzegorz nie tylko zwyciężył, ale wielu od nich zwiedzionych na drogę prawą naprowadził, a to za pomocą i radą Maryi.
— Gdy Julian Cesarz odstępca od wiary, prześladując Chrześcijan, chciał wygubić Wiarę Chrystusową, św. Bazyli z zebranym ludem modlił się za Kościół Święty.
Za przyczyną Maryi, wpadł wśród modlitwy Bazyli św. w zachwycenie, i widział przed tronem Boskim Maryą Pannę, wstawiającą się za Kościołem uciśnionym, której prośbami zniewolony Syn Boski, wezwał św. Maurycego, którego ciało w owym kościele spoczywało wraz z bronią, i rozkazał Syn Boski Maurycemu, aby Julianowi, prześladowcy Kościoła życie odebrał.
Stało się tak: wnet owa broń zniknęła z kościoła, a po niejakim czasie znaleziono ją na dawnem swem miejscu lecz krwią świeżą zbroczoną.
I dowiedziono, że tejże godziny, cesarz od nieznajomego rycerza na koniu włócznią przeszyty został.
Gdy cesarz Fryderyk gnębić chciał Stolicę papieską, a dziki Turczyn zniszczył wojsko chrześcijańskie na odzyskanie Ziemi świętej wysłane, widział Dominik święty w zachwyceniu Chrystusa rozgniewanego na naród ludzki, i grożącego światu srogą karą: aż oto Najświętsza Marya Panna, padłszy na kolana przed tronem Boskim, prosi, ażeby złożywszy gniew, Syn Jej zlitował się nad ludźmi.
Jakoż stało się, iż wkrótce nastąpił pokój w Kościele Katolickim, heretycy, którzy go niepokoili, zostali pogromieni, a na miejsce odpadłych od Kościoła narodów Litwa, Prusy i Inflanty Wiarę św. przyjęły; Turcy pogromieni, a Wiara Chrystusowa rozkrzewiona.
O jakże słusznie wołamy:
3. Wspomożenie wiernych, módl się za nami!
Dla tego Kościół upomina i prosi nas, iżbyśmy się udawali we wszelkich naszych potrzebach i nieszczęściach do Maryi, czyli to doznajemy niedostatku w domu naszym, czyli nie mamy powodzenia, a ziemia skrapiana potem naszym niewydaje nam spodziewanych plonów, czyli grady i dżdźe mszczą wszelkie nadzieje rolnika, czyli znowu z namiętnościami walkę ciężką staczać musimy.
— Szczególniej obecnie w czasie walki i prześladowań, jakie Kościół Święty od licznych swych nieprzyjaciół ponosić musi, gdy oczywisty gniew Boży nad nami zawisł, udawajmy się do Królowej i Pani Kościoła tego Walczącego, aby za nami się wstawiła, gniew Boski przebłagała, kary od nas odwróciła, a pewnie nie odmówi nam Swej pomocy, równie jak i przedtem nie odmawiała pomocy Kościołowi Walczącemu z heretykami i prześladowcami.
Syn Jej nie może próźb Jej odrzucić, bo prawo natury każe nie tylko żądaniom Matki zadosyć uczynić, ale nawet być Jej posłusznym: równie też dla tego samego musi i nasze prośby wysłuchać Marya, bo Ona jest Wspomożeniem wiernych.
P r z y k ł a d.
Niejednokrotnie doświadczał lud chrześcijański szczególniejszej opieki Najświętszej Maryi Panny, w walce z nieprzyjaciółmi Wiary.
To spowodowało Papieża Piusa V., że po świetnem zwycięstwie nad Turkami na wyspach greckich, ustanowił kościelne Święto Najświętszej Panny, pod wezwaniem „Wspomożenie wiernych", a to dla tego, iż i tutaj szczególnej opiece Najświętszej Panny świat chrześcijański zawdzięczał zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi Krzyża Chrystusowego.
Święto to kościelne kazał Ojciec św. obchodzić na dniu 24. Maja, i pozwolił oraz w Litanii Loretańskiej czcić Maryą pod wezwaniem „Wspomożenie wiernych'.
Niemniej opiece Najświętszej Panny zawdzięcza Kościół, że za czasów Papieża Piusa VII., Stolica Apostolska prześladowana i prawie przygnębiona przez potężnych nieprzyjaciół swoich, w krótkim czasie, i prawie cudownie i niespodzianie z przyklaskiem świata całego do dawnej powróciła świetności.
M o d l i t w a.
Święta Maryo! ratuj nędznych, wspomagaj słabych, pocieszaj strapionych, módl się za ludem przyczyniaj się za duchowieństwem, wstawiaj się za pobożną płcią niewiast, niech wszyscy doznają Twego wsparcia, którzykolwiek z nabożeństwem obchodzą Twoje wspomnienie. Amen.
________
LITANIA Loretańska w 31 rozmyślaniach... Ks. Leonard Solecki. Lwów 1876. Ss.164-170.
.....................................................................................................................................................................................................
Obraz: Archive: 759A
Komentarze
Prześlij komentarz